Maaweywale aloo (08/03/00)

India is het land van de curries. Elke regio heeft zijn eigen specialiteiten, zoet of juist pittig, met vlees of strikt vegetarisch. Maar overal eet je wel curries. Currie met chapati, currie met rijst, of een thali (meerdere kleine gerechtjes, waaronder een of twee curries).

lees verder

Sloffende kamelenvoeten (07/03/00)

Langzaam open ik mijn ogen, de zon piept net boven de zandduinen uit. Onze opgetrokken benen maken lange schaduwen in het zand. Heerlijk om zo wakker te worden in de woestijn. De lucht is ijskoud, maar onder onze dekens is het behaaglijk warm. De hemel is strakblauw en de stilte intens, terwijl de zachte zonnestralen het gezicht naast mij een een warme gloed zetten: goeiemorgen!

lees verder

De geur van verbrand vlees (12/02/00)

Er branden meerdere stapels. Sommige net aangestoken, andere al bijna tot as verworden. Van een brandstapel rolt een been, precies bij de knie doorgebrand. Het wordt bovenop de stapel gegooid. Je kunt zien dat het vel eerder knapt en schroeit dan het onderliggende weefsel. Er ontstaat een grillig patroon, alvorens het geheel goed vlam vat. Elders wordt een romp flink opgepord tot die opnieuw begint te gloeien. Een hond warmt zich eens goed bij het vuur en één van de koeien weet nog net een verse bloemslinger van een lijk te eten dat klaar ligt voor de stapel.

lees verder

De collega reiziger (18/01/00)

India is het mekka voor de vage reiziger, de vieze reiziger, de gedrogeerde reiziger, de overjarige reiziger en een enkele juppige reiziger. Meer dan in welk land dan ook, tref je in India een overmaat aan vreemde figuren aan. Eigenlijk wisten we dat al van te voren, maar zeker nadat we de rij met wachtenden voor een visum bij de Indiase ambassade in Kathmandu hadden bekeken. Het algemene beeld is blote voeten, veel sieraden, lange haren met dreadlocks en kapotte inheemse kleren

lees verder

Een lange, hete kerst (16/01/00)

Overal zwemmen felgekleurde vissen om ons heen. Het eerste dat Johan zo ongeveer ziet is een reefshark. Ook de felpaarse bewegende lipjes in het koraal op de bodem zijn prachtig om te zien. Het lijken wel een soort kronkelende vagina's. Als we naar de volgende snorkelplaats varen, passeren we een enorme manta (vleugelvis) en een kleine school dolfijnen. Geweldig om zulke vissen in de open zee te zien zwemmen. Het koraal is wat minder mooi, maar de vele vissen maken alles goed.

lees verder

Van hillstation naar rivierdelta (14/02/00)

Er zit een mannetje op de stoep die gebaart dat het niet mag. Eerst proberen we net te doen alsof we hem niet begrijpen. Daarna trekken we onze portemonaie. Wie zwicht er nu niet voor wat roepies, denken wij. Hij blijft echter nee schudden en gebaren maken. We kijken elkaar aan en besluiten weg te lopen, mét de kartonnen doos die we van de stapel op straat hebben gehaald. Een tijdje durven we niet achter ons te kijken, misschien komt hij wel achter ons aan. Misschien was het wel met moeite verzameld materiaal voor zijn huisje in de krottenwijken. Dan realiseren we ons pas hoe associaal we eigenlijk zijn.

lees verder

Beroving op de Dehli-express (29/11/99)

Mijn hart klopt, ik spring op. Ik geloof het niet maar onze beide rugzakjes zijn weg. Daar op de bovenste sleeper, waar ze net nog lagen. De sleeper is helemaal leeg. Mijn hoofd tolt en Johan sprint naar buiten. Verbaasd kijk ik nog rond of ze toch niet opeens op een ander bed liggen. Het enige dat ik jammerend kan uitbrengen is 'al mijn foto's, al mijn foto's zijn weg'. Iedereen kijkt naar me, maar het kan me niets schelen.

lees verder